Ervaring praktijk Max

ik ben eigenlijk iemand die niet zo snel iemand veroordeeld zonder diegene te kennen. Ik heb van mijn ouders meegekregen dat je iedereen zo moet respecteren zoals die is. Toch kijk je soms wel nog anders tegen mensen met een lichamelijke beperking aan. Je schuift ze snel allemaal in een hoekje

en denkt dat ze allemaal hetzelfde zijn. Dit is natuurlijk niet zo, net als mensen zonder een beperking hebben mensen met een beperking ook hun kwaliteiten die ze speciaal maakt. Ik denk dat de maatschappij een hele grote rol speelt in de denkwijze van de meeste mensen. In de media hoor je bijna nooit iets over  deze doelgroep, op tv zie je er heel weinig over en in het openbaar word er ook heel weinig over gesproken. Ik denk dat de vooroordelen dus vooral ontstaan door de zicht van de maatschappij op deze doelgroep. Als we alleen maar met de negatieve kanten van deze doelgroep in aanraking komen, hoe kunnen we dan weten hoe het anders zou moeten? Ikzelf heb eigenlijk niet echt vooroordelen tegen deze groepering, wel kijk ik deze mensen op het eerste moment anders aan dan mensen zonder een beperking. Maar dat ligt er natuurlijk vooral aan omdat deze mensen gewoon opvallen. Het is niet zo dat ik deze mensen vies of smerig vind, integendeel , ik heb respect voor deze mensen. Zij hebben het veel moeilijker dan ons en hun hoor je bijna nooit over iets zeuren, terwijl wij al over de kleinste dingen beginnen te mopperen en te zeuren. Tijdens en na het interview werd me nog eens duidelijker dat deze groepering ook gewoon maar mensen zijn en ook alle behoeftes hebben die wij ook hebben. Ook word er vaak gedacht dat mensen met een lichamelijke

beperking ook een geestelijke of verstandelijke beperking hebben, maar de meeste mensen uit deze groepering functioneren gewoon op normaal verstandelijk niveau. Ook hiervan werd ik me bewust tijdens en na het interview Door het interview met Dave ben ik wel een hele mooie ervaring rijker.

Tijdens het interview besefte ik me dat ik soms al over de kleinste dingen begin te zeuren, terwijl mensen met een lichamelijke beperking het veel moeilijker hebben en die hoor je niet zeuren. Ik werd me ervan bewust dat wij blij moeten zijn met wat we hebben en met wat we kunnen en mogen

doen. Dus als conclusie kan ik trekken dat ik heel blij ben met deze ervaring en met dit interview Als ik zou zeggen dat mijn kijk op deze doelgroep is veranderd dan zou dit in ieder geval positief verandert zijn. Voor dit interview had ik eigenlijk geen negatieve kijk op deze doelgroep, wel ben ik me tijdens

het interview van een paar dingen bewust geworden waar ik voor het interview niet over heb nagedacht. En het belangrijkste vind ik eigenlijk dat ik er weer eens achter ben gekomen dat ik blij moet zijn met wat ik heb en wat ik kan. En dat wij helemaal niks te zeuren hebben.