HR 2 Agogiek en diversiteit 1

Agogiek.

HC 2: Agogiek en Diversiteit 1 en HC 9: Agogiek en Diversiteit 2.

Welke (diep verborgen) waarden, normen, overtuigingen en culturele denkbeelden heb jij over je groepering? Ga vervolgens naar je ouders/verzorgers en vraag hen naar hun waarden, normen, overtuigingen en culturele denkbeelden over je groepering. Zijn er verschillen, of overeenkomsten? Kies dan één waarde, norm, overtuiging of cultureel denkbeeld uit die jou het meest aanspreekt. Beschrijf dan hoe deze waarde, norm, overtuiging of cultureel denkbeeld jouw kijk op de groepering beïnvloedt. Maak het jezelf niet te gemakkelijk, leg jezelf onder de loep. Daag jezelf uit. Bedenk dat deze opdracht erom gaat een stuk van jezelf te leren kennen dat je (nog) niet goed kent.

Sabine.

Toen ik hoorde dat ik de doelgroep mensen met een lichamelijke beperking was ik niet erg blij. Ik ken helemaal niemand die een lichamelijke beperking heeft en vind het moeilijk om met deze doelgroep in contact te komen. Ik weet dat een lichamelijke beperking aangeboren kan zijn of dat het gebeurt kan zijn door bijvoorbeeld een ongeluk. Bij mensen met een lichamelijke beperking denk ik aan mensen die in een rolstoel zitten door een ziekte of dat ze ledenmaten missen. Ik vind de doelgroep een beetje eng omdat ik er geen ervaring mee heb.

Mijn culturele denkbeelden over de doelgroep is dat zij dezelfde cultuur hebben als iedereen. Maar wel dat zij andere karaktereigenschappen hebben, zoals meer geduld en oplossingsgericht zijn.

Ik heb mijn moeder gevraagd wat haar mening is over de doelgroep die ik aangewezen heb gekregen. Mijn moeder vind mensen met een lichamelijke beperking heel dapper en niet eng. Ook zij denkt dat de doelgroep dezelfde cultuur heeft als ons en is ervan overtuigd dat deze mensen heel veel zelf kunnen als zij de juiste middelen ter beschikking hebben.

Het  verschil tussen mijn moeder en mij is dat mijn eerste beeld van een persoon met een verstandelijke beperking slechter was dan die van haar. Ik ben er wel van overtuigd dat mijn mening erover zal veranderen als ik iemand leer kennen die een lichamelijke beperking heeft.

Lawrence.

Bij het horen van het woord lichamelijk beperkt dacht ik aan een beperkingen die de rest van je leven invloed zal hebben op je functioneren. Je bent afhankelijk van een ander. Maar van de anderen kant dacht ik ook dat deze groepering een ontzettend doorzettingsvermogen hebben en een aantal kwaliteiten beheersen. Ik ken een aantal van deze personen en die stralen zon kracht uit. Het geen wat ze niet meer kunnen gebruiken ze om het geen wat ze wel nog kunnen extra kracht bij te zetten.

Zoals een bekende zei; het leven gaat door. Ik kan wel zelfmedelijden hebben en bakken in mijn eigen vet of ik kan er het beste van maken. En wat dat betreft kan ik veel van deze doelgroep leren. Ik geef soms te snel op.

Max.

Mijn doelgroep zijn lichamelijk beperkte mensen. Eigenlijk probeer ik geen vooroordelen tegenover deze doelgroep te hebben. Maar ik moet toegeven dat ook ik dat wel een beetje heb. Als je zulke mensen ziet kijk je er natuurlijk anders na, dan naar gewone mensen. Wel vind ik dat iedereen gelijk behandeld moet worden, wie je ook bent. We moeten met elkaar terecht komen in de samenleving. Ook word er vaak alleen maar naar de slechte kanten van lichamelijk beperkte mensen gekeken. Maar als je eens goed kijkt ondek je ook heel veel sterke kanten, en ontdek je dat deze mensen ook heel veel kunnen. Ik ben er van overtuigd dat als wij als”gewone” mensen een beetje meer moeite zouden doen, we deze sterke kanten ook zouden zien en hier ook gebruik van kunnen maken, om de mensen zelf ook meer in de samenleving te betrekken. Ik zelf vind cultuur niet zo heel belangrijk en heb dan niet echt een intzicht op andere culturen. Wij leven in de westerse cultuur en daar zouden lichamelijk beperkte mensen eigenlijk als normale mensen beschouwd moeten worden.

Mijn ouders hebben hier precies de zelfde mening over. En eigenlijk kijk ik er zo tegen aan omdat mijn ouders me het in mijn opvoeding hebben meegegeven. Iedereen is gelijk en je moet iedereen zo accepteren zoals die is.

Mijn overtuiging dat als wij als “ gewone” mensen ons meer zouden intereseren voor mensen met een lichamelijke beperking en meer moeite zouden doen om deze mensen meer in de samenleving te integreren vind ik heel belangrijk. Ik denk dat ook heel veel mensen zich niet eens de moeite doen om contact te zoeken met deze doelgroep, omdat ze denken dat je hiermee toch niks kunt. Heel belangrijk hierbij is denk ik ook weer de informatie die de mensen niet hebben, en natuurlijk ook de vooroordelen tegenover deze doelgroep. Ik denk dat als wij zouden zien en ontdekken dat deze doelgroep veel meer kan dan dat iedereen denkt, dan zouden de mensen er ook nog eens heel anders naar kijken. Natuurlijk moet ik ook toegeven dat ik het ene en ander vooroordeel over deze mensen heb. Ik ga eigenlijk ook liever aan de kant dan dat ik contact ga zoeken. Maar dat is het juist wat we moeten veranderen, het zijn ook maar gewoon mensen. Wij als social workers hebben dan hierhin ook de taak een voorbeeld te geven en te laten zien wat deze mensen wel kunnen en dat deze mensen ook heel zelfstandig kunnen zijn.